Zasadą podziału według PKD, klasyfikacji obowiązującej we wszystkich gospodarkach rynkowych państw europejskich, jest rodzaj działalności faktycznie prowadzonej przez jednostki gospodarcze.

Polska Klasyfikacja Działalności (PKD) jest klasyfikacją pięciopoziomową z jednym, dodatkowym poziomem pośrednim dla niektórych sekcji.

Poziom pierwszy (sekcja) dzieli ogólną zbiorowość na kategorie rodzajów działalności, grupujące czynności związane ze sobą z punktu widzenia tradycyjnie ukształtowanego, ogólnego podziału pracy. Kategorie te są oznaczone jednoliterowym kodem alfabetycznym.

Poziom pośredni (podsekcja) występuje jedynie w sekcjach obejmujących działalność przemysłową, tj. w sekcji C "Górnictwo" (2 podsekcje) oraz w sekcji D "Przetwórstwo Przemysłowe" (14 podsekcji). Poziom ten jest oznaczony dwuliterowym kodem alfabetycznym.

Poziom drugi (dział) dzieli ogólną zbiorowość na kategorie rodzajów działalności, grupujące czynności według cech, które mają zasadnicze znaczenie zarówno przy określaniu stopnia podobieństwa, jak i przy rozpatrywaniu powiązań występujących w gospodarce narodowej (np. w tablicach przepływów międzygałęziowych). Poziom ten jest oznaczony dwucyfrowym kodem numerycznym.

Poziom trzeci (grupa) obejmuje kategorie rodzajów działalności dających się wyodrębnić z punktu widzenia stosowanego procesu produkcyjnego, przeznaczenia produkcji bądź też charakteru usługi lub charakteru odbiorcy tych usług. Poziom ten jest oznaczony trzycyfrowym kodem numerycznym.

Poziom czwarty (klasa) obejmuje kategorie rodzajów działalności dających się wyodrębnić przede wszystkim z punktu widzenia specjalizacji procesu produkcyjnego czy też działalności usługowej. Poziom ten jest oznaczony czterocyfrowym kodem numerycznym.

Poziom piąty (podklasa) został wprowadzony w celu wyodrębnienia rodzajów działalności charakterystycznych dla polskiej gospodarki i będących przedmiotem obserwacji statystycznej. Poziom ten oznaczony jest sześciocyfrowym kodem numerycznym.